Vandaag een mixed feeling. Die van het gedeelde ouderschap. Ik heb heerlijk voor mezelf gekookt. Mijn lievelingseten. Gnocchi gorgonzola. Tijdens het koken heb ik mezelf alvast een lekker wijntje ingeschonken. Ik heb even me time en ga straks heerlijk op de bank series kijken. Lekker zou je denken. Maar voor mij ook zo dubbel. Vanmiddag heb ik weer voor even afscheid moeten nemen van mijn zoontje. Een moment die altijd nog weer zeer doet. Ik weet dat hij het daar goed heeft en dat deze situatie beter is, maar ik heb hem gewoon zo graag bij me. En ondanks dat de me time af en toe even goed en lekker is mis ik hem iedere keer weer!
Dit was voor mij niet hoe ik het van te voren voor me had gezien. Ik had bedacht een gezin te worden. Een kindje met beide ouders om zich heen. Ik had niet zien aankomen dat er zoveel zou veranderen! En nu weet ik in mijn hart dat dit beter is voor iedereen en dat ons zoontje nog steeds beide ouders om zich heen heeft. Toch blijft het me onzeker maken Hoe zou dit voor hem zijn? Hoe zou het met hem gaan als hij er niet is? Iedere keer weer moet ik met pijn in mijn hart hem voor even loslaten. Maar ik zie dat het oké voor hem is en dat voel ik. Ik denk dat deze mixed feeling voor altijd zal blijven. En dat is oké. Ik mag er pijn van hebben en ik mag ook genieten van mijn lievelingseten, een glaasje wijn en hele avond series kijken. Want ook dat verdien ik.
Reactie plaatsen
Reacties