Volgens mij heeft iedereen wel een geheim. Ik in ieder geval wel..
Als ik dan naar mensen kijk denk ik vaak ''Wat zou zijn of haar geheim zijn?''.
Of ligt het aan mij dat ik geheimen mee draag? Hoe voelt het voor de ander om het geheim mee te dragen? Of zijn er mensen die zich compleet vrij voelen? Hoe voelt dat dan? Hoe werkt het in een ander zijn of haar hoofd? Zoveel vragen die zich de hele dag afspelen in mijn hoofd. Kon ik maar even in het hoofd van een ander kijken. Als ik een dag kon ruilen zou ik dat doen met de meest random doodgewone persoon. Om te weten hoe zijn of haar hoofd werkt.
Soms maakt mijn hoofd mij erg moe. Is er een uit knop of hoort dit bij mij? Het brengt me ook zeker wat. Ik klets graag met mezelf om dingen wat meer helder te maken. Of om te verwerken wat er zo al gebeurt om mij heen.
Ik ben op zoek naar meer rust. Of zal ik dat nooit krijgen, omdat ik blijf zoeken terwijl dit voor mij al het hoogst haalbare is?
Soms kan ik ook helemaal verzand raken in gedachtes en eindeloos blijven nadenken over iets. En daar kom ik dan met denken alleen ook niet uit. Soms vergeet ik ook doordat ik zo bezig ben met denken in en over de toekomst om in het hier en nu te zijn. En hierbij vergeet ik dan te genieten van wat er in het moment is. Ook merk ik op bepaalde momenten aan mijn humeur dat er vooral veel negatieve gedachtes rond gaan daar boven. Je gedachtes beïnvloeden namelijk hoe je je voelt. Ook kan het je acties die je onderneemt beïnvloeden. Mijn onzekere acties zorgen er bijvoorbeeld voor dat ik geen actie onderneem.
Ik vraag me ook vaak af hoe een kinderhoofdje werkt. Zou mijn kleintje ook zoveel in zijn hoofdje hebben? Of krijgt hij dit misschien later? Was ik zelf als kind al zo? Ben ik nog zo als ik straks oud in mijn luie stoel voor het raam zit? Als kind stellen we veel vragen. Ergens zijn we hiermee gestopt. Waarom eigenlijk? Als kind wil je alles weten. Mijn kleine zit nu in de ''welke'' fase. Geen idee of dit vaker voor komt, maar hij vraagt bij alles ''welke??''. Ik ken wel de ''waarom'' fase. Dat kinderen bij alles vragen ''waarom??''. Maar hoe mooi is dit. De kinderen moeten alles nog ontdekken en dit doe je toch door te vragen. Zo leer je iets nieuws of leer je iets beter begrijpen. Maar alsof je alles ineens weet en begrijpt als je ouder bent. We vergeten onderweg ergens vragen te stellen.
Ik ben de laatste tijd gaan oefenen met mediteren. In het begin dacht ik altijd dat mij dit niet lukte, omdat ik dan dacht dat ik heel erg moest gaan stil zitten met een rustig hoofd en niet mocht denken. Nou je raad het al.. Dat lukt niet. Hier werd ik dan juist weer erg onrustig van. Ik heb nu echter geleerd om af en toe even bewust stil te zitten en de gedachtes er juist te laten zijn. Niet er op in te gaan, maar ze gewoon te aanschouwen en ze te tolereren. En vooral er niet tegen te verzetten. Deze korte momenten brengen me toch in rust.
Reactie plaatsen
Reacties